-
1 nubes
nūbēs, is f.1) облако, туча (atra Pl, Lcr etc.)n. pulvĕris L, QC — туча (столб) пыли2) множество, туча ( telorum L); рой ( locustarum L); масса, полчище, толпа ( peditum L)nube factā L — сгрудившись, плотной массой4) прозрачное одеяние, лёгкий покров Q; перен. покров ( fraudibus nubem objicere H)5) скорбь, печаль (n. tristitiae VM); мрачность, угрюмость ( supercilio nubem demĕre H)6) бедствие, несчастье, смута ( rei publicae C); невзгода (n. belli V, Just)7) мутное пятно, помутнение (maculosa n. PM)8) помрачениеn. meri VF — опьянениеn. frontis St — слепотаn. sopōris VF — сонное состояние9) пустота, ничто, призрачность ( nubes et inania captare H) -
2 supercilium
supercilium, iī, n., die Augenbraue, Plur. (u. oft Sing. kollektiv) die Augenbrauen, I) eig. u. meton.: A) eig.: α) Sing.: hirsutum supercilium promissaque barba, Verg.: supercilii subducti carptores, Laev. fr.: quod candidum splenium in hoc aut in illud supercilium transferebat, Plin. ep.: altero ad frontem sublato, altero ad mentum depresso supercilio, Cic.: altero erecto, altero composito supercilio, Quint.: fere id in capillo fit, rarius in barba, aliquando etiam in supercilio, Cels.: quo supercilio spicit? Plaut.: deme supercilio nubem, Hor.: supercilium salit, als günstiges Omen, Plaut. Pseud. 107. – β) Plur.: superciliorum aut remissio aut contractio, Cic.: grandia supercilia, Varro fr.: hirsuta supercilia, Non.: supercilia constricta, dissidentia, Quint.: supercilia subducta, Turpil. com. u. Varro fr.: capite et superciliis semper esse rasis, Cic.: caput et supercilia illa penitus abrasa malitiam olere videntur, Cic.: ira contractis superciliis, tristitia deductis, hilaritas remissis ostenditur, Quint.: primum superiora, superciliis obducta, sudorem a capite et a fronte defluentem repellunt, die oben liegenden Teile, die mit Bramen umgeben sind, Cic.: nares oculique et palpebrae et supercilia aliquave ex his pervertuntur, Cels.: quem dicere nolo nomine, ne tollat rubra supercilia, daß er nicht die vor Zorn roten A. erhebe = daß er nicht zornig werde, Catull.: supercilia attrahere od. subducere, wir »die Stirn falten, eine ernste Miene annehmen«, Sen. – B) meton.: a) finstere Augenbrauen = das finstere Wesen, der finstere, strenge Ernst, der finstere Stolz, supercilii severi matrona, Ov.: triste supercilium durique severa Catonis frons, Mart.: censorium supercilium, Sen. rhet. u. Val. Max.: maritale superc., Val. Max.: gravissimum patris superc., Val. Max.: grande sup., wichtige Miene, Iuven.: lateant libidines illae tenebricosae, quas fronte et supercilio, non pudore et temperantiā contegebat, Cic.: quid ego de supercilio dicam, quod tum hominibus non supercilium (finsterer Stolz), sed pignus rei publicae videbatur? Cic.: numquam principibus defuerunt, qui fronte tristi et gravi supercilio utilitati fisci contumaciter adessent, Plin. pan.: terrarum dominûm pone supercilium, Mart. – b) Hochmut, Stolz, Vornehmtuerei, affinium grave supercilium, lästiger H., Val. Max.: hunc Capuae Campano supercilio ac regio spiritu (Übermut) cum videremus, Cic.: ut plerique sunt, qui beneficia asperitate verborum et supercilio in odium adducunt, Sen.: pone profecto supercilium, quo nunc mihi deditionem imperas, Vopisc.: ad ardua imperii supercilia etiam acerbitatem naturae adiungi, daß zum übermütigen Bewußtsein der Regentengewalt noch grausame Gemütsart hinzukomme, Amm.: divitiis demere supercilium, dem R. seinen Hochmut benehmen, Sen. – c) der Wink, Hor. carm. 3, 1, 8. Claud. ep. ad Ser. 2, 58. Arnob. 4, 21 in. – II) übtr.: a) ( wie ὀφρύς) der Vorsprung, die Anhöhe, Höhe, Spitze, supercilium clivosi tramitis, Verg.: tumuli, Liv.: supercilium quoddam excelsum nacti, Auct. b. Afr.: infimo stans supercilio, am Fuße der Anhöhe, Liv. – u. der Rand, das Gestade, das Ufer eines Flusses supercilium amnis, Apul.: supercilia Nili, fluminis Rheni, Amm., riparum fluminalium, Amm. – das Gestade, die Küste des Meeres, supercilia eius sinistra, Amm. 22, 8. § 8. – u. poet. – der Gipfel des Scheiterhaufens, molle superc., Stat. Theb. 6, 63. – b) als t.t. der Baukunst: α) der Vorsprung der Säule usw., der überragende Rand, der Überschlag, Vitr. 3, 5, 3 (3, 3, 8). – β) die Oberschwelle der Türen, crassitudo supercilii, Vitr. 4, 6, 2: itinerum supercilia, die Überwölbungen der Gänge, Vitr. 4, 6, 5 (4, 7, 2).
-
3 supercilium
supercilium, iī, n., die Augenbraue, Plur. (u. oft Sing. kollektiv) die Augenbrauen, I) eig. u. meton.: A) eig.: α) Sing.: hirsutum supercilium promissaque barba, Verg.: supercilii subducti carptores, Laev. fr.: quod candidum splenium in hoc aut in illud supercilium transferebat, Plin. ep.: altero ad frontem sublato, altero ad mentum depresso supercilio, Cic.: altero erecto, altero composito supercilio, Quint.: fere id in capillo fit, rarius in barba, aliquando etiam in supercilio, Cels.: quo supercilio spicit? Plaut.: deme supercilio nubem, Hor.: supercilium salit, als günstiges Omen, Plaut. Pseud. 107. – β) Plur.: superciliorum aut remissio aut contractio, Cic.: grandia supercilia, Varro fr.: hirsuta supercilia, Non.: supercilia constricta, dissidentia, Quint.: supercilia subducta, Turpil. com. u. Varro fr.: capite et superciliis semper esse rasis, Cic.: caput et supercilia illa penitus abrasa malitiam olere videntur, Cic.: ira contractis superciliis, tristitia deductis, hilaritas remissis ostenditur, Quint.: primum superiora, superciliis obducta, sudorem a capite et a fronte defluentem repellunt, die oben liegenden Teile, die mit Bramen umgeben sind, Cic.: nares oculique et palpebrae et supercilia aliquave ex his pervertuntur, Cels.: quem dicere nolo nomine, ne tollat rubra supercilia, daß er nicht die vor Zorn roten A. erhebe = daß er nicht zornig werde, Catull.: su-————percilia attrahere od. subducere, wir »die Stirn falten, eine ernste Miene annehmen«, Sen. – B) meton.: a) finstere Augenbrauen = das finstere Wesen, der finstere, strenge Ernst, der finstere Stolz, supercilii severi matrona, Ov.: triste supercilium durique severa Catonis frons, Mart.: censorium supercilium, Sen. rhet. u. Val. Max.: maritale superc., Val. Max.: gravissimum patris superc., Val. Max.: grande sup., wichtige Miene, Iuven.: lateant libidines illae tenebricosae, quas fronte et supercilio, non pudore et temperantiā contegebat, Cic.: quid ego de supercilio dicam, quod tum hominibus non supercilium (finsterer Stolz), sed pignus rei publicae videbatur? Cic.: numquam principibus defuerunt, qui fronte tristi et gravi supercilio utilitati fisci contumaciter adessent, Plin. pan.: terrarum dominûm pone supercilium, Mart. – b) Hochmut, Stolz, Vornehmtuerei, affinium grave supercilium, lästiger H., Val. Max.: hunc Capuae Campano supercilio ac regio spiritu (Übermut) cum videremus, Cic.: ut plerique sunt, qui beneficia asperitate verborum et supercilio in odium adducunt, Sen.: pone profecto supercilium, quo nunc mihi deditionem imperas, Vopisc.: ad ardua imperii supercilia etiam acerbitatem naturae adiungi, daß zum übermütigen Bewußtsein der Regentengewalt noch grausame Gemütsart hinzukomme, Amm.: divitiis demere supercilium, dem R. seinen Hochmut benehmen, Sen. – c)————der Wink, Hor. carm. 3, 1, 8. Claud. ep. ad Ser. 2, 58. Arnob. 4, 21 in. – II) übtr.: a) ( wie ὀφρύς) der Vorsprung, die Anhöhe, Höhe, Spitze, supercilium clivosi tramitis, Verg.: tumuli, Liv.: supercilium quoddam excelsum nacti, Auct. b. Afr.: infimo stans supercilio, am Fuße der Anhöhe, Liv. – u. der Rand, das Gestade, das Ufer eines Flusses supercilium amnis, Apul.: supercilia Nili, fluminis Rheni, Amm., riparum fluminalium, Amm. – das Gestade, die Küste des Meeres, supercilia eius sinistra, Amm. 22, 8. § 8. – u. poet. – der Gipfel des Scheiterhaufens, molle superc., Stat. Theb. 6, 63. – b) als t.t. der Baukunst: α) der Vorsprung der Säule usw., der überragende Rand, der Überschlag, Vitr. 3, 5, 3 (3, 3, 8). – β) die Oberschwelle der Türen, crassitudo supercilii, Vitr. 4, 6, 2: itinerum supercilia, die Überwölbungen der Gänge, Vitr. 4, 6, 5 (4, 7, 2).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > supercilium
-
4 supercilium
super-cilium, ī n.1) бровьs. (ad frontem) tollĕre Ctl, C — высоко поднять бровиdemĕre supercilio nubem H — разгладить чело, т. е. отбросить печаль, повеселеть2) нахмуренность, мрачный вид, суровость ( contegĕre libidĭnes supercilio C)3) надменность, высокомерие, спесь (Campanum C; asperitas verborum et s. Sen)4) выступ, возвышенность, острый крайinfimum s. tumuli L — нижний выступ холма -
5 dēmō
dēmō dēmpsī, dēmptus, ere [de+emo], to take away, take off, subtract, remove, withdraw: haec (epistula) ad turrim adhaesit... dempta ad Ciceronem defertur, Cs.: semper alqd demendo: Caudae unum (pilum), H.: aurum sibi, T.: quibus ille de capite dempsisset, had reduced the principal (of their debt): de capite medimna DC: securīs de fascibus: partem de die, H.: fetūs ab arbore, O.: fetūs arbore, O.: illi pharetras, O.: quae dempsistis vitae tempora, O.: vires sibi, lay aside, O.: Deme supercilio nubem, H.: Vincla pedibus, O.—Fig., to remove, take away: metum omnem, T.: curas his dictis, V.: ex dignitate populi, L.: fidem, withhold, Ta.: ut demptum de vi magistratūs populi libertati adiceret, what was taken away, L.: mihi et tibi molestiam, T.: plus virium patribus, L.: silentia furto, i. e. disclose the theft, O.: quantum generi demas, detract, H.— To count out, except: crimina Phoci, O.: demptis corporis voluptatis, without: dempto auctore, apart from, L.: dempto fine, without end, O.: si demas velle iuvare deos, except the disposition of the gods to help, O.* * *demere, dempsi, demptus V TRANStake/cut away/off, remove, withdraw; subtract; take away from -
6 demo
dēmo, ĕre, dempsi (demsi), demptum - tr. - enlever, retrancher, ôter; fig. faire disparaître, abolir, dissiper. - demere de capite medimna DC, Cic. Verr. 3, 77: défalquer du principal six cents médimnes. - demere aliquid ex cibo, Cels. 6, 6, 16: retrancher quelque chose de la nourriture. - demere fetus ab arbore, Ov. H. 20, 9: détacher le fruit de l'arbre. - demere juga bobus, Hor. O. 3, 6, 42: dételer les boeufs. - demere barbam, Suet.: se raser. - ungues demere, Plaut.: couper les ongles. - demere soleas, Plaut. Truc. 367: quitter ses chaussures avant de se mettre à table, [d'où] se mettre à table. - demere sollicitudinem, Cic. Att. 11, 15, 3: ôter l'inquiétude. - alicui acerbam necessitudinem demere, Sall. J. 102, 5: délivrer qqn de la cruelle nécessité. --- cf. Ter. Ad. 819.* * *dēmo, ĕre, dempsi (demsi), demptum - tr. - enlever, retrancher, ôter; fig. faire disparaître, abolir, dissiper. - demere de capite medimna DC, Cic. Verr. 3, 77: défalquer du principal six cents médimnes. - demere aliquid ex cibo, Cels. 6, 6, 16: retrancher quelque chose de la nourriture. - demere fetus ab arbore, Ov. H. 20, 9: détacher le fruit de l'arbre. - demere juga bobus, Hor. O. 3, 6, 42: dételer les boeufs. - demere barbam, Suet.: se raser. - ungues demere, Plaut.: couper les ongles. - demere soleas, Plaut. Truc. 367: quitter ses chaussures avant de se mettre à table, [d'où] se mettre à table. - demere sollicitudinem, Cic. Att. 11, 15, 3: ôter l'inquiétude. - alicui acerbam necessitudinem demere, Sall. J. 102, 5: délivrer qqn de la cruelle nécessité. --- cf. Ter. Ad. 819.* * *Demo, demis, dempsi, demptum, demere. Cic. Oster de quelque chose.\De capite. Cic. Oster du principal, Faire moderation ou rabais, Rabatre du principal, ou sur le principal.\Ex osse. Celsus. Oster de l'os.\Soleas. Plaut. Oster les souliers, Deschausser.\Vngues. Plaut. Rongner les ongles.\Amores. Ouid. Oster.\Authoritatem pecuniae. Sallust. Faire que les richesses ne soyent plus en auctorité, Oster l'auctorité aux richesses, et la donner à vertu. \ Cibo aliquid. Celsus. Manger un peu moins.\Commoda. Ouid. Oster.\Curam et solicitudinem. Liu. Oster le soulci.\Fidem alicui rei. Ouid. N'y adjouster point de foy.\Fidem fabulis. Sueton. Destourner les gens qu'ils ne croyent quelque fable.\Ignominiam. Liu. Venger, ou effacer la honte.\Iuga equis. Ouid. Desteler, et Oster les jougs ou colliers.\Aliquid laudi. Ouid. Diminuer et amoindrir le loz d'aucun.\Metum. Tacit. Oster la crainte.\Lachrymis demenda mora est. Ouid. Il ne fault point tarder à pleurer, Il fault pleurer incontinent.\Odorem deteriorem vini demere. Cato. Oster le mauvais goust du vin.\Nubem supercilio. Horat. Monstrer face joyeuse, Ne se point renfrongner, ou Fronsser le front.\Vitio aliquid demere. Cels. Guarir en partie, et non pas du tout. -
7 demo
dēmo, mpsi (msi), mptum (mtum), 3, v. a. [contr. from de-emo; cf. adimo and abemito], to take off, take away, to withdraw, subtract, remove (class. and very freq.; for syn. cf.: adimo, eripio, furor, rapio, prehendo, capio, sumo, excipio).I.Lit.:II.addita demptaque quaedam,
Lucr. 2, 770; cf.:cum aliquid additur aut demitur,
Cic. Ac. 2, 16:si quid ad eas (leges) addi demi mutarive vellet,
Liv. 31, 11 fin.:lubet scire quantum auri erus sibi dempsit,
Plaut. Bac. 4, 4, 14 (for which, shortly after, sibi novem abstulit):aurum sibi,
Ter. Eun. 4, 1, 13:secures de fascibus,
Cic. Rep. 2, 31; so,clipea de columnis,
Liv. 40, 51: de capite ( from the sum total) medimna DC, Cic. Verr. 2, 3, 33; cf. ib. 35 (twice): una dempta uncia deunx, dextans dempto sextante, dodrans dempto quadrante, bes dempto triente, Varr. L. L. 5, § 172 Müll.:de stipendio equitum aera,
Liv. 7, 41:non hilum de tempore mortis,
Lucr. 3, 1100; cf.:partem de die,
Hor. Od. 1, 1, 20; Ov. Tr. 5, 2, 20 et saep.:quam minimum ex osse,
Cels. 8, 4; cf.:aliquid ex cibo,
id. 6, 6, 16:fetus ab arbore,
Ov. H. 20, 9; cf.:sucum a vellere,
id. A. A. 3, 214.—With simple abl.:fetus arbore,
id. M. 14, 689:juga equis,
id. ib. 7, 324; id. F. 2, 74; cf.:juga bobus,
Hor. Od. 3, 6, 42:vincla pedibus,
Ov. M. 3, 168; cf.:vincula nobis,
id. F. 3, 320:nubem supercilio,
Hor. Ep. 1, 18, 94 et saep.:soleas (when about to recline at table),
Plaut. Truc. 2, 4, 16; cf.: Ov. A. A. 2, 212: haec (epistola) casu ad turrim adhaesit... dempta ad Ciceronem defertur, *Caes. B. C. 5, 48, 8:odorem vino,
Cato R. R. 110:barbam,
to shave, Suet. Caes. 67.—Trop.:nulla dies nobis maerorem e pectore demet,
Lucr. 3, 921; so,mihi et tibi et illis molestiam,
Ter. Ad. 5, 3, 33:nobis acerbam necessitudinem,
Sall. J. 102, 5:plus dignitatis patribus (with detrahere, and opp. addere),
Liv. 2, 60:silentia furto,
i. e. to disclose the theft, Ov. M. 2, 700 et saep.—Without a dat.:metum omnem,
Ter. Ad. 4, 7, 18:dolorem,
Lucr. 2, 21:sollicitudinem,
Cic. Att. 11, 15 fin.:curas his dictis,
Verg. A. 2, 775; 3, 153 et saep.:ex dignitate populi (opp. adicere),
Liv. 34, 54; cf.:de vi magistratus,
id. 3, 33 fin.:lex ipsa per se dempto auctore,
even without its author, Liv. 2, 42; cf.:dempto fine,
without end, Ov. Tr. 3, 11, 2:addere aut demere ad haec (verba),
Vulg. 1 Mac. 8, 30.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский